Σε ευρωπαϊκό και διεθνές επίπεδο το θεσμικό πλαίσιο της αρχής της ίσης μεταχείρισης και της καταπολέμησης των διακρίσεων αναδεικνύεται τόσο στον Χάρτη θεμελιωδών Δικαιωμάτων της ΕΕ, το Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Χάρτη όσο και σε κείμενα του ΟΗΕ και Συμβάσεις του Διεθνή Οργανισμού Εργασίας.

Μέχρι το 2000 η κοινοτική νομοθεσία κατά των διακρίσεων εφαρμοζόταν μόνο στον τομέα της απασχόλησης και της κοινωνικής ασφάλισης, ενώ κάλυπτε μόνο τις διακρίσεις λόγω φύλου.

Το 2000 θεσπίστηκαν δύο οδηγίες:

•   η οδηγία για την ισότητα στην απασχόληση, η οποία απαγόρευε τις διακρίσεις λόγω γενετήσιου προσανατολισμού, θρησκευτικών πεποιθήσεων, ηλικίας και αναπηρίας στον τομέα της απασχόλησης (78/2000/ΕΚ) και,

•   η οδηγία για τη φυλετική ισότητα, η οποία απαγόρευε τις διακρίσεις λόγω φυλετικής ή εθνοτικής καταγωγής στον τομέα της απασχόλησης, αλλά και όσον αφορά την πρόσβαση στο σύστημα πρόνοιας και στην κοινωνική ασφάλιση, και την πρόσβαση σε αγαθά και υπηρεσίες (43/2000/ΕΚ).

Οι ανωτέρω οδηγίες ενσωματώθηκαν στην Ελληνική νομοθεσία με το ν.3305/2005. Ο ανωτέρω νόμος αντικαταστάθηκε με το ν.4443/2016 (ΦΕΚ 232 Α΄) ο οποίος βελτίωσε και ενίσχυσε το νομοθετικό πλαίσιο για την εφαρμογή της ίσης μεταχείρισης και την απαγόρευσης των διακρίσεων στην εργασία και την απασχόληση εν γένει.